Weekblog 29 maart 2025
Psychologie van een mijlpaal.
Het woord mijl is afgeleid van het Latijnse woord voor duizend. Een Romeinse mijl was duizend passen (met twee voeten) groot, ongeveer 1500 meter. De Romeinen plaatsten mijlpalen langs de wegen. Op deze palen werd doorgaans ook vermeld wie het op die plaats voor het zeggen had.
Mijlpalen zijn rare dingen. 1 jaar oud worden is een mijlpaal. 2, 3, 4 weer niet, maar 18 weer wel. 19 niet, maar 50, 65 en 100 weer wel. Een huwelijk van 11 jaar is niks, maar 12½ en 25 vinden we een feestje waard. In je schoolloopbaan zijn 4 jaar en 12 jaar weer mijlpalen. Voor een baby is het eerste stapje een mijlpaal, voor een marathonloper juist de laatste. Denken in mijlpalen voorziet blijkbaar in de behoefte van mensen om het leven te structureren. Wandelaars die eindeloze wegen bewandelen doen dit ook. Als het einde van de weg héél ver weg is, delen ze de weg denkbeeldig in stukken: eerst tot die bomenrij, dan tot dat huis, dan weer tot die zijstraat. De eindeloze weg wordt er niet korter door, maar wel makkelijker te verteren……
Maar we be’palen’ (leuke woordspeling) ook zelf waar we onze mijlpalen neerzetten of verzetten. Zo heb ik onderweg Marie Louise ontmoet. Herstellende van een operatie vanwege baarmoederkanker. Haar mijlpaal is begonnen als een millimetercocktailprikkertje: één kilometer lopen. Inmiddels behaald heeft ze die nu verzet naar een mijlpaal van 2 kilometer. Maar ik heb ook Tamara ontmoet. Zij heeft een borstamputatie ondergaan en haar mijlpaal is om komend mei 150 kilometer te wandelen in Zwitserland waaronder het beklimmen van de berg Titlis (fonetisch uitgesproken passend bij haar situatie – dit is geen grap, maar door haar zelf zo bedacht!). Mijlpalen zijn toekomst, belofte, hoop, houvast, uitdaging, inspanning, voldoening. Zijn er mijlpalen als je 4000 kilometer wandelt langs 342 gemeenten? De duizendste kilometer? Maar de negenhonderdnegenennegenste kilometer verschilt wandelend niet van de duizendste en duizend-en-éénste. Ik ben alleen bezig met de volgende stap. De honderdste gemeente? Het zijn maar nummers en als je ophoudt ze te tellen verdwijnen ook de mijlpalen. Je kunt ook leven zonder mijlpalen. Dat heet ‘avontuur’. Ik beluister deze weken vaak het nummer The road ahead ( City to City).
The road ahead is empty
It's paved, with miles of the unknown
The road ahead never gives away a promise
The road ahead is a highway or a dead-end street
Raindrops on your windscreen
They fall from heaven or from hell
You drive into the light or into darkness
Incertainty as your guide
The road ahead never answers any questions
And nothing is sure along the way, not even tomorrow
With miles of the unknown ahead of you
Ik heb alle mijlpalen inmiddels losgelaten. Ik denk er niet meer in. Niets verwachten, nergens naar streven, het gevoel van dagen verliezen en alles wat komt laten komen en alleen maar bezig zijn met nu. Wat een vrijheid! Die mijlpaal heb ik toch maar mooi bereikt……..
